Gabinet neurologiczny Dr. Fidziński
Badania elektrofizjologiczne
Za pomocą tak zwanych badań elektrofizjologicznych możemy zmierzyć funkcje mózgu, nerwów obwodowych i mięśni.
W neurologii istnieją różne rodzaje pomiarów elektrofizjologicznych:
1) Elektroencefalografia (EEG):
EEG mierzy aktywność elektryczną mózgu za pomocą elektrod przymocowanych do powierzchni głowy. Aktywność jest rejestrowana przez około 20 minut, a następnie oceniana. EEG jest pomocną metodą w diagnostyce zaburzeń mózgu takich jak padaczka, demencja czy zaburzenia świadomości. EEG jest bezbolesne i pozbawione skutków ubocznych.
2) Elektroneurografia (ENG) i elektromiografia (EMG):
Dzięki tym badaniom możliwe jest bezpośrednie wykrycie zaburzeń nerwów i mięśni. Podczas gdy ENG polega na przyklejaniu elektrod do skóry i aktywowaniu nerwów łagodnymi bodźcami elektrycznymi, EMG wykorzystuje ultracienkie igły do rejestrowania aktywności elektrycznej bezpośrednio w mięśniu. Oba badania są trochę niekomfortowe, ale zazwyczaj dobrze tolerowane.
3) Potencjały wywołane (EPs):
EPs są rejestrowane na głowie w podobny sposób jak EEG, ale w tym przypadku zapis jest przeprowadzany przy stymulacji systemu sensorycznego, np. zmysłu wzroku, słuchu lub czucia. EPs są wykorzystywane m.in. do diagnozowania stwardnienia rozsianego.
Badania sonograficzne
W neurologii ultradźwięki są wykorzystywane w różny sposób: głównie do badania naczyń zaopatrujących mózg w celu oceny ryzyka udaru, ale coraz częściej także do obrazowania poszczególnych nerwów, np. w przypadku zespołów ciasnoty nerwowej.
Badania sonograficzne, znane również jako USG, pozwalają na bezbolesne obrazowanie narządów wewnętrznych, naczyń i przepływu krwi przy niewielkich skutkach ubocznych. W neurologii USG jest najczęściej wykorzystywane do wizualizacji naczyń szyi i mózgu - pozwala na wykrycie zwapnień, zwężeń i wad rozwojowych. Technika ta jest stosowana w przypadkach podejrzenia udaru mózgu w celu identyfikacji możliwych przyczyn, ale także w profilaktyce udaru i opiece po udarze w pewnych grupach pacjentów.
Oprócz ultrasonografii naczyniowej, innym możliwym zastosowaniem jest ultrasonografia nerwów. USG nerwów może pomóc w wykryciu uszkodzenia nerwów w zespołach zwężenia. USG nerwów będzie oferowane w naszej praktyce dopiero w późniejszym czasie.
Opieka psychosomatyczna
Oprócz przyczyn biologicznych, również czynniki psychologiczne i społeczne maj wplyw na rozwoj choroby. Podstawowa opieka psychosomatyczna pomaga odpowiednio wcześnie rozpoznać te czynniki i dostosować leczenie.
Każda choroba może być rozumiana jako interakcja pomiędzy przyczyną biologiczną a czynnikami psychologicznymi i społecznymi. Celem podstawowej opieki psychosomatycznej jest rozpoznanie tych złożonych procesów w ramach kontaktu lekarza z pacjentem. W dalszej terapii można wtedy lepiej uwzględnić czynniki psychospołeczne i np. leczyć je za pomocą określonych technik wywiadu. W przypadku bardziej nasilonych dolegliwości, które wykraczają poza podstawową opiekę, dalsze leczenie prowadzone jest interdyscyplinarnie przy współpracy z psychoterapeutami.
Poradnie specjalistyczne
W pewnych okolicznościach takich jak rzadkie diagnozy lub przypadki trudne do leczenia, może być konieczne skorzystanie z leczenia ambulatoryjnego lub stacjonarnego w specjalistycznej poradni lub klinice. W tym przypadku możemy oprzeć się na istniejącej sieci osobistych kontaktów z ekspertami. Po odbyciu konsultacji specjalistycznej, dalsze leczenie może być kontynuowane w naszym gabinecie.